insani var oluş/din/ sekülerizm
Uzun süredir üzerimde duran kötü enerjinin tesiriyle tembellik ve rehavetten kendimi alaöıyorum. Bu süreçte etafımı izleme şansı buldum bol bol. Bir ara bu dünyaya ait olmadığımı düşünmeye başladım. (geçi bu düşünce hala geçerliliğini yitirmiş bir aşamada değil). Yaşadığı dünya ile bütünleşememesinin insanın var oluşunun accizliğini anlaması yeterli olduğunu kvraması için pek yeterli bir duygu. Kendimi mızmızlanan, pes etmiş ve işleri oluruna bırakmış bir halde görmek can sıksa da, bazen kadercilikte dense buna, kadere razı göstermek gerekir diye düşünecekken, bir zamanlar ülkemizin Cumhurbaşkanı'nın dilinden düşmeyen şimdilerde ise unutulmuş bir Sezai Karakoç mısrası düşüverdi aklıma " Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır, Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır, Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır" . Sonra da bazı beylik cümleler geldi aklıma, "çağı tanımlayamazsanız, tanımlanırsınız" falan. Duygusal ve fikri yorgunluğ...
